mitleids-ode

ich bedaure die schrauben

der brücken

denen keine ruhe vergönnt ist

mein mitleid den bolzen

die niemals rasten

allemal lasten tragen

den stützen und stelen

von balkonen

die keine pause erfahren

mein gefühl gebührt

dem holz und dem beton

selbst für ziegel und zement

verschwende ich

meine gedanken und

für die nimmer matten

dach- und deckenlatten

Manfred Chobot


Find more poems by the author in the anthology

Ars Poetica 2016

antologia-2016.jpg